dieogo dur allasen

deniz kenarı. o dalga seslerine ruhunu bırakıp uzaklara dalarak resetlersin her şeyi

tam ayakkabı giyecekken çorabın ıslandığını fark etmek

yaşamak. ama öyle nefes alıp vermekten ibaret değil, hakkını vererek yaşamak.
ölmekten değil aslında, öldüğümüzde hiç yaşamamış olmaktan korkuyoruz.
düşününce bile afakanlar basıyor.

en tehlikeli olanı dışarıdan sürekli mutlu gözüküp kapını kapattığında ruhsuz hissetmen.
içeride fırtına koparken dışarıya güneşli görünmek. yoruldum.

ülkemizi kendisi yerine bugün başımızdakiler gibi ortadoğu ve arap sevdalısı birisi kurtarsaydı şu an filistin'den hallice olurduk. gerçekten bin rahmet olsun vizyon sahibi büyük lidere.

(see: kaçırılan çocuk)

bunu ilk okuduğum zaman kahvaltıda birayla mısır gevreği yiyen dayıyı belli bir şekilde gözümde canlandırmıştım. o görüntü hala değişmedi. iz birakan kitaplardan benim için

(see: the man from earth)

- içince her şey halloluyo dimi?
+ hayır, hallolmayınca içiliyo.

(see: neşeli hayat)

insanların maddi sıkıntılardan, torpil yüzünden intihar ettigi bir ülkede böyle derdi olana küfretmek hukuken hak olmalı

(see: er doğan'ı kurtarmak)

kendinize değer verin. lafta değil ama. ve rotaniz keyfiniz olsun. hesap yaparak, üç kuruş para biriktirme veya boktan bir apartman dairesi almak gibi hayaller kurmayın. bu kadar küçük bir dünyada köle olmayın.

nitelikli eğitim veremezler, milli bir görev yaptıklarının bilincinde olmazlar. en büyük meraklısı ise bayram tatilinin 9 gün olup olmayacağıdır.

demek istediği şu: seninle ilişki istemiyorum. nihayetinde tablodan bu anlam çıkıyor.

günümüzde her ilişki, bir giyim mağazasındaki prova odası gibi. insanlar ilişki ile kıyafet değiştiriyor sadece. o yüzden de dert etmiyorlar yeniyi eskiyi.

sila-ceylan ertem bugünüm sensiz geçti