hayat muavini

bir çeşit duygu, düşünce, arzuları dökme biçimi. muhtemelen yazmazsam çıldırma noktasına gelirdim.

yeri geliyor şiir yazıyorum, yeri geliyor düz yazı yazıyorum. kendimce bu dünyada doğru olmayan şeyleri haykırma çabasındayım. ip sözlükte de, genel olarak da yazmak sebebim bu.

(see: chicken invaders universe) oynamak

gezmek maksadıyla bir kez dahi olsa gitmek istediğim ancak henüz gidemediğim şehir. özellikle izmir haricinde diğer şehirlerde tattığım bomba tatlısı yerinde nasıl merak ediyorum.

sarıyer kola içmeyi tercih ediyorum.

pek para harcayan biri değilim, kitap diyebilirim. yani en azından tek seferde birkaç adet aldığım en çok şey kitaptır galiba. kıyafet desen yırtılana yahut çok kötü olana dek giydiğim için aldığımda 3-4 sene bazen daha fazla rahat götürüyor. kitaptır ya.

genelleme yapmak basittir, yormaz.
genelleme yapmamak, insanları sürekli bir şeylere göre kategorize etmemekse çaba ister.

kurtlar vadisinde tuncay kantarcı'nın abidin'e sürekli dediği gibi, (see: çap ister o çap)

edit: bkz düzeltmesi

zannediyorum ki menfaat arayışı fazlalaştı. elbette her dönem vardır ama şartlar gereği insanların ilişkiden aradığı sevgi olmaktan çok kişisel çıkarlar olmaya başladı.
en azından ben öyle düşünüyorum.

bu durumu çokça garip buluyorum, geçen hatta bu duruma uygun bir entry de girdim, mesela kadınların ilişki yaptığında hemen erkek arkadaşları istemiyor diye, başka erkeklerle aralarına mesafe koyması durumu.

yahu örneğin senin 10 yıllık bir kız arkadaşın var gayet de dostsunuz, düz dost böyle. sırf o kız sevgili yapıyor diye, o 10 yıllık süreç içinde her görüştüğü sevgili için seninle konuşmayı bırakıyorsa, bence kişi de kendine yakışanı yapıp o kız ilişkisini bitirdiğinde, onunla irtibatını kesmeli.

olay bir kadının, erkek için değişme olayı değil sadece. aynı şeyi erkekler de yapabiliyor. ailesiyle yahut arkadaşıyla arasına mesafe koyabiliyor.

insanları anlayamıyorum, anlam veremiyorum, yerleşik hayata ben alışamadım diyorum, bana zor geliyor diyorum ama, ben bu durumu normal buluyorken, yani yerleşik hayat içinde gayet insanların hem cinsleri ile arkadaş olabileceğini anlayabiliyorken, nasıl oluyor da sözde mağarada yaşamayan insanlar belki 3-5 aylık ilişkileri için kendilerinden ödün veriyor anlamıyorum.

şimdi buna bazı insanlar ödün verme değil, fedakarlık da diyebilir, nasıl adlandırırsanız adlandırın ancak bir insan için ne olursa olsun öylece değişmeyin, sevgili olayını geçtim, eşiniz için dahi dostlarınızı bir köşeye atmayın, ikisinin yeri de kavramları da ayrı. yerleşik hayattaki insan hepsine ayrı ayrı ihtiyaç duyacaktır, duyar.

sözün özü, ilişki kavramı için hemencecik değişme çabanız yerine, kendiniz olmayı denemenizi tavsiye ederim, ben en azından böyle yapıyorum.

ülkemizdeki herbokolog sayısının artış hızıyla artmaktadır, zira bazı insanlar herbokologlar sebebiyle bilmemenin ayıp olduğu düşüncesine girerler, hatta bazen saçmalarlar. daha da ilerleyince zaten herbokolog olurlar.

bazen müzik dinliyorum, bazen evde öylece dans ediyorum. bazen yeri geliyor zikir videosu açıyorum zikir dinleyerek ruhumu dinlendiriyorum.

çok değişiyor ya.

arka planda athena'dan mamak türküsü çalıyor.

sayın kendim, değişimin ilk gündüzü, 27 yılın çok büyük bir kısmında seni öylece kendi haline bıraktım. artık bir kontrol zamanı. unutmaz isem burayı güncelleyeceğim, bana hayatının seyri hakkında umut dolu şeyler söylemeni bekliyorum. haydi rastgele.

allah utandırmasın.

haluk bilginer'in dizinin ilk sezonu ile emmy ödülünü hak ederek aldığı keyifli dram türü içeriği.

ilk sezonu ile puhu tv'de yayınlanmaktayken, ikinci sezonu gain platformunda yapıldı. ikinci sezonun duyurusunu görünce de beklentim düşüktü, pek ilk sezon gibi bir şey beklemiyordum, keza öyle de oldu.

bazen böyle sırf hayranları sevinsin diye, yahut hadi ilk sezonu tuttu bir sezon daha tutar diye içerikler yapılıyor ve ne bileyim olmuyor ya. benim kendi düşüncem, seven vardır elbette bir şey diyemem.

tıpkı prison break dizisinin yıllar sonra beşinci sezonu yapılması gibi her ne kadar şahsiyet dizisi 2-3 sene sonra, çok da fazla beklemeden yeni sezon yaptıysa da, bende pek iyi izlenim bırakmadı.

ha söz konusu sadece ilk sezonu konuşacaksak mükemmel içerik. mutlaka izlemenizi tavsiye ederim.

deepseek isimli yapay zekadan öğrendiğimi aynen aktarıyorum.

"diyojen sendromu, genellikle yaşlı bireylerde görülen ve aşırı derecede ihmal edilmiş bir yaşam tarzı, sosyal izolasyon, kişisel hijyenin terk edilmesi ve gereksiz eşyaların biriktirilmesi (istifçilik) ile karakterize edilen bir durumdur. bu sendrom, adını antik yunan filozofu diyojen'den alır. diyojen, minimalist ve toplumdan uzak bir yaşam tarzını benimsemiş bir düşünürdü. ancak, diyojen sendromu, filozofun yaşam tarzından farklı olarak, bir tür psikolojik bozukluk olarak kabul edilir."

bir ara bende gereksiz eşyaları biriktirme hali vardı, gerçi bazen halen var, eskisi gibi olmasa da. sosyal izolasyon sanıyorum ki, toplumdan kendini çekercesine bir yaşam şekli, bunu her ne kadar çok istesem de yerleşik hayat içerisinde pek mümkün değil. diğer kısımlar bende olmasa da, anlattığım yönler yönünden kısmen bir diyojen sendromuna yakalanmış olabilirim, belki yani. ya da bomboş bir kuruntu.

henüz 27 yaşındayım, açıkçası olay anne-baba ile yaşamamak isteği değil ama, maalesef ki kaç yaşında olursan ol, 30 küsur de olsun anne babayla yaşadıkça seni hep bir çocuk gibi görüyorlar. sürekli kurtlar vadisindeki ömer baba gibi nasihat verme arzusuna girişiyorlar. bu sebepten dolayı özellikle ilk imkan bulduğum fırsatta aile evinden çıkıp, kirada, tek başıma huzur içinde olabileceğim bir evde yaşamak istiyorum.

yaklaşık 3 haftadır heyecan içerisinde beklediğim uygulama.