hayat muavini

genelde yaşlı biridir, hani normal saatlerde olsa bir nebze çekilebilir ama sabah sabah bir şey sormayın ya güzel ülkemin yaşlı insanları. ha bu sadece yaşlı insan için geçerli değil, gencinden yaşlısına. kimse herhangi bir konuda bir şey sormasın.
bir kişi çok kötü olmadıkça, ne bileyim çok büyük üzüntüsü vardır, ağlıyordur, öyle bir durumda olmadıkça içtenlikle yardım edemiyorum.

sabah saatleri için durum böyle bir istisnaya sahiptir.

yüzümün çeşitli yerlerinde yıllardır bulunan hastalık türü. her ne ilaç kullandı isem bir türlü "kalıcı" çözüm bulamadım. zira kullandığım ilaçlar genel anlamda birkaç kullanım sonrasında etki ediyor, fakat sonrasında yeniden oluşuyor. yeniden oluşmasının önüne nasıl geçeceğim bilemiyorum.

kübra şenyaylar şefliğinde oluşan mükemmel bir acapella korosu. youtube'un gerek çeşitli gerek kendi kanalındaki videolarında, kızılcıklar oldu mu ile believer isimli eserlerini izledim, hayran kalmamak kendi adıma pek mümkün olmadı.

aynı zamanda özellikle bu koroyu tanımak isteyenlere şu videoyu öneririm.

[https://youtu.be/21f9M-OBu8s?si=OJA3b7avzftrqJ3F koro istanbul ]

radyo dinlemeyi çok samimi bir eylem olarak görürüm, her ne kadar uzun bir süredir dinlemeyi bıraksam da, ancak birinin arabasıyla bir yere gittiğimde falan radyo açmak aklıma gelir, keyifli de olur gerçekten.

bir ara euro truck simulator oynuyordum, onda hatta oyuna radyoları eklemiştim. tır kullandığında bir yandan da radyo dinliyordum, mükemmel bir atmosfer.

başka bir sevdiğim durum da, radyo yayıncısının, türkiye'nin türlü türlü yerinden gelen mesajları heyecanlı şekilde okuması. işte bu durum bana da keyifli geliyor.

günümüzde birçok insanın ortak aktivitesi yahut ortak hedefi, arzusu, planlaması diyebiliriz galiba.

club denilen yerlere girmemek. hiç dam problemim olmadı. hatta birlikte gidelim diyen arkadaşlarım çok oldu. ancak birincisi özellikle 'dam' kuralını koymaları. ikincisi o gibi mekanların, arkadaşlarımın attığı videolar sebebiyle çok gürültülü olduğunu gördüm o sebeple hiç girmedim. gurur değil de bir çeşit, kendi adıma karakter meselesi yani. ben daha bar mekanlarına gürültüden zor katlanıyorum. club'lara hiç katlanamam.

buna sadece doktorlar özelinde bakmak yanlış olur. evet doktorlar işi paraya dökmüş olabilir artık iyiden iyiye. ama burada alım gücüyle de bakmak gerek, alım gücünün düşük olduğu yerlerde her meslek grubu paraya bakar, bakacaktır da.

ha olay tıp olunca, benim düşüncemi soracak olursanız, elbette ki en önemli durum insan hayatı derim. ama insanda bir özellik var, ne ile uğraşıyorsa o biraz daha basitleşiyor. belki de bu sebepledir ki her doktor için yahut her tıpçı için geçerli değil elbette ama bazı doktorlar için para kazanma hırsı, arzusu, insan hayatından önce geliyor.

suç oranı azlığı, okuma yazma oranındaki yüksekliği. iq oranı testinde türkiyede birinci çıkması. bizzat orada hayatının bir kısmını yaşamış biri olarak, oraya dair gözlemlerimi de katarsak, bana göre kesinlikle türkiye'deki en ütopiği eskişehirdir.

vejeteryan denir, fakat doğrusu vejetaryendir. okurken dahi yanlış okuyabilirsiniz alışkanlıktan dolayı. sadece sondaki e ile a harfleri yer değişiyor öyle düşünün.

ölümlü dünya film serisinin, birinci filmindeki aksiyon sahnesinde, radyoda çalan şarkı ismi.

2013 yıllarında, henüz ben lisedeyken yayınlanmış olan dizi. dizinin oyuncuları arasında, cem davran, melis tüzüngüç, defne samyeli ve bir süredir youtube isimli sosyal medyada ünlenen ali biçim gibi isimler var.

diziyi zamanında çok olmasa da ilk bölümlerini eğlenerek izlerdim, belki yaklaşık ilk 10 bölüm izlemişimdir, tat kaçıran bir detay(spoiler) değil de sizlere dizinin konusundan bahsetmek istiyorum. dizide yağmur isimli karakter(melis tüzüngüç), üniversiteyi kazanıyor, babası(cem davran) da meğersem zamanında aynı üniversite, aynı bölümü kazanmış yıllar öncesinde, ama bir sebepten okuldan mı atılmış artık, okulu mı bırakmış bir şey olmuş. tam da o sıralarda bir af çıkıyor. babası da aynı bölümden devam etmek ve asıl amacı çocuğuna göz kulak olmak maksatlı okuluna devam ediyor.

olaylar bu şekilde ilerliyordu. yani dediğim gibi 2013 yılında güldüğüm bir kısmına kadar severek izlediğim diziydi, ama sonradan senaryo mu artık hangi sebepten dolaı şu an çok hatırlamıyorum, özellikle belli bir bölümden dolayı sevmemeye başlamıştım.

o dönemde de biraz diziye olan ilgi ve izlemem sebebim, lisede olmam nedeniyle, dizinin de konusunda netice olarak üniversiteli bir genç ve babasının olayı varken, ilgimi çekmişti. merak duyanlar, izlemek arzusunda olan varsa, ilk birkaç bölüm deneyebilir. çok iyi diyemem, ama belki birkaç bölüm izlemekten keyif alabilirsiniz.

komedi dizileri bilmiyorum ya ülkemizde güzel başlasa da sonraları senaryo yahut farklı faktörler derken kötü hal alabilyor. mesela melis tüzüngüç'ün "baba candır" isimli dizisi de vardı, orada da gayet iyiydi, hatta o dizi bana göre çok daha güzeldi, ama o da yine belli bir süreden sonra başka bir yöne evrild, seyir zevki azaldı vs.

bu gibi diziler maalesef bana göre, ülkedeki dizi sürelerinin kurbanı olup, senaryoya farklı şeyler eklenerek bozuyor.

yaklaşık 2 aya yakın bir süredir, ruhumdan, kendi içimden bir şeyler katarak entryler girdiğim, bu entryler ile bazen kendimi güncellediğim, buradaki değerli insanların entryleri ile güldüğüm, düşündüğüm, eğlendiğim, yeri geldiğinde öğrendiğim keyifli bir sözlük.

pandami müzik tarafından kısacık da olsa yapılan hoş bir eser, evvelinde ibrahim tatlıses'in eseridir, daha da evvelini bilemiyorum.

hoş bir müzik olmanın yanı sıra, ayrıca bir çaresizlik nidasıdır.

bayram, yani ramazan yahut kurban bayramı gibi bayramlar netice olarak geleneksel kutlamalar ve bu gibi kutlamaların anlamlı olması için birlik, beraberlik gerekir, aile gerekir. tek yaşasam pek bayramda olduğum hissi olmazdı. yahut arkadaşlarımla olsam da pek bayram gibi olmazdı galiba. ya aile ya akrabalar olmalı bir şekilde, diğer türlü bayram, bayram olmuyor.

muhtemelen evde geçecek. oyun oynarım, dizi falan izlerim işte. gibi izlerim belki. bir moladır neticede, güzel bir süreç.