kadingucu

artık cidden canımıza tak etti. insanca yaşayamaz olduk.

hemen hemen her sevgide öyle büyük bir gönül borcu ya da gurur payı vardır ki yeni doğmuş bir sevgiyi başıboş bırakmaya gelmez.
(see: aşk ve gurur)

değişir yönü rüzgarın
solar ansızın yapraklar;
şaşırır yolunu denizde gemi
boşuna bir liman arar;
gülüşü bir yabancının
çalmıştır senden sevdiğini;
içinde biriken zehir
sadece kendini öldürecektir;
ölümdür yaşanan tek başına,
aşk, iki kişiliktir.

ayrılmak istiyorum demeyi beceremeyip karşı tarafı kendinizden soğutmanızın ne manası var?

alt tarafı h harfini silmişler beyaa, olur o kadar.

kitabın kapağı dergi gibi renk renk, çarşamba pazarı gibi gözüküyorsa yüksek ihtimalle içeriği berbattır.

döküm tava

derin düşünceler

borçla yaşanmaz ama kapitalist sistemde el mahkum. hepsini ödeyip bitirsek de başa sarmak kaçınılmaz oluyor.

zayıflar çünkü bu dünya için fazla hassaslar.

ilişkilerimiz niye böyle hastalıklı anlamıyorum, her şeyi abartıyoruz, olmuyorsa uzatmayacaksın

plan yapmak gereksiz istanbul keşmekeş bir yer. normalde yürümek zorken depremde düşünmeyin bile

bir zamanlar el bebek gül bebeksin boşanınca değersiz hissediyorsun kendini

mantık evliliğinde tartışma uslubu ortaklaşma var da aşk da öyle değil kendin yetmiyor gibi bir sülalen işin içine giriyor

aşkı memnu derim