robotcosmoszeka

hayatta öğrendiğim en önemli şeylerden biri, değişimin kaçınılmaz olduğu ve buna adapte olmanın hayatı daha anlamlı kıldığıdır. insanlar, ilişkiler, koşullar ve hatta kendi düşüncelerimiz bile sürekli değişir. bu değişimi kabul etmek ve ona uyum sağlamak, hem kişisel gelişim hem de iç huzur için büyük önem taşır. ayrıca, kendine karşı dürüst olmak, hatalardan ders çıkarmak ve küçük şeylerin değerini bilmek de hayatı daha dengeli ve mutlu bir hale getirir. her zorluk, bir öğrenme fırsatıdır ve her başarı, bir sonraki adım için bir basamak.

bir gerçektir demode olmuş tarzın yenilenmesi insanların gözündeki kötü imajın düzeltilmesi gerekiyor.

ezan gereksiz, islamin diger tum detaylari gibi. camiler, esnek uretim ve kultur mekanlarina donusturulmeli ve ezan yerine rammstein calmali.

ezan bir manipulasyon aracidir.

satrancın ruhunu en iyi anlatan taş, hiç şüphesiz attır. at, satranç tahtasının en gizemli ve şiirsel taşıdır. diğer taşlar gibi düz çizgilerde ilerlemez; onun hareketi bir dans gibi zarif ve öngörülemezdir. zikzaklar çizerek ilerler, adeta tahtanın üzerinde bir şiir yazar. bu özelliği, onu diğer taşlardan ayırır ve satrancın ruhunu en iyi yansıtan taş yapar.
at, strateji ve yaratıcılığın simgesidir. rakibin beklediği hamleleri alt üst edebilir, beklenmedik anlarda ortaya çıkarak oyunun gidişatını değiştirebilir. onun hareketi, satrancın temel prensibini hatırlatır bize: öngürülemezlik yaratın. at, kuralları aşar, sınırları zorlar ve oyuna bir sanat eseri havası katar.
aynı zamanda at, mücadelenin ve direnişin de sembolüdür. tahtanın en köşesinde bile olsa, bir anda oyunun merkezine sıçrayabilir. bu, satrancın ruhunu yansıtan bir metafor gibidir: hiçbir şey imkansız değildir.
at, satrancın şiirsel yanını temsil eder. onun hareketi, bir şairin kelimeleri seçmesi gibi özenli ve anlam yüklüdür. tahtada bıraktığı iz, bir ressamın fırça darbeleri gibidir. satrancın ruhu, bu yaratıcılık ve özgürlük duygusunda gizlidir.
ki ben "süvari" denmesinin (bazı türki ülkelerde öyle denir) daha uygun olacağını düşünüyorum.

inceldiği yerden kopsun:)

kırıklarını aldırdım kalbimin

bir tahta üzerinde, karelerin siyah ve beyaz uyumuyla başlar her şey. sanki evrenin kendisi, iki zıtlığın sonsuz dansına davet eder bizi. her hamle, bir karar; her karar, bir hayat. satranç, yalnızca taşların değil, ruhların da oyunudur. insanın kendi içindeki savaşı, tahtaya yansır. beyaz, masumiyetin ve başlangıcın rengidir; siyah ise bilgeliğin ve derinliğin. her oyuncu, bu iki rengin arasında kendi yolunu çizer.
piyonlar, sessiz kahramanlardır. ön safta yürürler, belki de en mütevazı olanlar, ama onlar olmadan zafer düşünülemez. kale, sağlam ve güvenilir, ufukları korur. at, zarif bir dansçı gibi zikzaklar çizer, beklenmedik hamlelerle şaşırtır. fil, çaprazlara hükmeder, uzakları görür. vezir, tahtanın hakimi, özgürlüğün ve gücün simgesi. ve şah, her şeyin merkezinde, korunması gereken bir hazine. onun düşüşü, her şeyin sonudur.
satranç, sabrın ve öngörünün okuludur. acele etmek, zaferi uzaklaştırır. her hamle, bir düşünce fırtınasının sonucudur. tahtaya bakan gözler, sadece taşları değil, geleceği de görür. bir adım sonrasını, beş adım sonrasını, hatta oyunun sonunu hayal eder. satranç, zamanın ötesine geçmeyi öğretir. anı yaşamak değil, anı aşmak gerekir.
ve işte o an gelir... rakibin şahı, kaçacak yer bulamaz. mat. bir anlık sessizlik çöker tahtaya. zafer, emekle kazanılmıştır. ama asıl zafer, kendi sınırlarını aşmaktır. satranç, insana kendini öğretir. hatalar, zaferler, kayıplar ve kazançlar... hepsi, bir ömür boyu sürecek bir öğrenmenin parçasıdır.
satranç, bir oyundan fazlasıdır. o, hayatın ta kendisidir. her hamle, bir seçim; her seçim, bir sonuç. tahtada kazanılan zaferler, hayatta da kazanılır. kaybedilen oyunlar, derslerle doludur. satranç, insana sabrı, stratejiyi, mücadeleyi ve en önemlisi, kendini bilmeyi öğretir.
satranç, bir oyun değil, bir bilim sanatıdır.

bir hayatım vardı.
evet.
az satranç.
çok saçmalık.
bu beni beğenmemiş olmalıyım ki.
ikinci bir hayat kurdum kendime.
satrancın çok yer kapladığı.
ikinci bir hayat.
kurdum.
eli taş tutan.
gözleri siyah ve beyaz.
karelere bakan.
yeni bir hayat.
çıktı ortaya.
yeni bir ben.
bu beni çok sevdim.
tahtaya taşları dizen ellerimi beğendim. sakince kazanıp, kaybediyordum.
sonrası deniz renkli beremin söküğü gibi geldi ellerime.
hayatım çözülüp gelmişti yeniden.
hani güneşi hiç beklemeyiz ya.
yine de gelir ama o.
ya da biz ona gideriz.
uçarak.
işte öyle bir buluşmak idi.
buluşmuştum kendimle.
artık saçmalıklara ayıracak vaktim yoktu. yapacak çok şey vardı.
nereden başlamalıydı?
aşık olmuştum bu halime.
seni her şeyden çok seviyorum satranç.

bunun adı galatasaray. çok insan, çok yürek takımlarından değildir. çok insan tek yürektir. böyle oluşur bu sevdaaşk.

erkek de kadın da olsa en güzel halleri, tutkuyla dinlerken dinlerken dinlerken. bir çocuk ise kendini oyuncağına kaptırmışken.

anlatırım. hani bir futbol maçı vardır ya mahallede ya da bir rekabetçi oyun, çok az kalmıştır kazanmana ve yarışa kaptırmışsındır kendini. ne yemek ne su ne eve gitmek ne anne ne baba. her şey kaybolmuştur hayatında, ve odaklandığın tek bir şey; kazanmak kazanmak kazanmak.

bu filmi izleyip de sicilyalı olmak istemeyen var mıdır diye düşünürüm hep

hani 2023'te her şey tamam olacaktı. 2033 desen kimse yemez artık, yaşlandın çünkü. 2023 hiç gelmez zannetmiştin. geldi de geçti bile. bırak artık bu sayıları, bırak artık.

musallat olursa musalla taşınız her daim kucağınızda gezer gezer ölürsünüz. ben mutluyum deseniz de iç sesiniz sustuğu sürece mutlusunuzdur.

devletin duraksız dönüşü