zarif bir hanimefendi

okumuş insana gerçekten düşmanlar. eskiden böyle değildi çok saygı duyarlardı ama şimdi tam aksi. okumuş birine şeytan muamelesi yapıyorlar ve ülkenin hali ortada.

bilim. mesela doktora da gitmemek için direnirler. o öyle demişti, bu şöyle yapınca iyileşmişti dillerinden düşmez.

baştakiler konuşmamıza bile müsaade etmezken biz neyi, nasıl düzeltelim. ağzımızı açmaya korkar olduk.

bu kafa yapısından kurtulmadıkları sürece düzelmek bir yana daha da kötüye gidiyoruz.

okumayan, öğrenmeyen, hazırcı, korkunç bir nesil geliyor ve z kuşağı diyip gülüyorlar. düzelmeyip daha da geriye gideceğiz farkındalar mı acaba?

halk birbirine düşman sanki. kimse normal değil artık, herkes aşırı bencil, herkes çok sinirli. empati denen şey zaten yok.

cahil insanları bir türlü bitmediği için düzelmez.

çünkü yöneten iradenin böyle bir derdi yok. muhalefetin de iktidara gelme arzusu yok
sonuc bu

düzelir mi bilmiyorum ama cok baska bir seviyeye geldik. gida guvenligi yok, enflasyon patlamis, doviz ucmus. umarim yanilirim ama pek ihtimal vermiyorum

iyi bir hukuk reformu ardından da iyi bir ekonomi politikası ile max 3 yılda düzeltilebilir

mevcut iktidar ve muhalefete bakınca daha derinden hissediyorum bu gerçeği

kesin yargılar oluşan cümlelerden nefret ediyorum. mesela hangi veriye dayanarak asla diyorsunuz? sıfır.

bu ülkenin sorunlarını biraz fazla abartıyor olabilir misiniz? ne var asla diyecek? farklı ülkelerde mi yaşıyoruz anlamiyorum ki.

milli eğitim. her şey nitelikli eğitimle başlar. bizler belki göremeyiz ama şu an okula başlamış olan çocuklara verilecek nitelikli eğitim yaklaşık olarak 25 yıl sonra ülkeyi değiştirmeye başlar.

kimse iyi veya doğruyu aramıyor çünkü.
herkes kime parmak atabilirim derdinde. o yüzden hayal kurmayın, biz bu kadarız