artık kimsenin çalışmak istememesi

tatile bile gidemeyen, araba bile alamayan ve dahi telefonun lüks sayıldığı yerde çalışmak isteyen eşektir

mesele çalışmak istememek değil.
mesele bu şirazesi kaymış düzende var olmaya çalışmak ve bu var olma çabasıyla asgari ücrete köpeklik yapmamızı istemeleri, üstüne bir de sana hak görülen hiçbir şeye yetmeyecek o maaşla birlikte mobbinge uğranılması ve sırta yüklenen haddinden fazla iş sorumlukları.
sonra sanal kumar niye arttı derler.
artar tabii.
benim gibi genç yaşta olanlar artık çalışmayla, helal kazançla bir yerlere varılamayacağını çoktan anladı çünkü.
bu hususun başı ise sosyal çürüme...

hayatta kalmak mutlu etmiyordur.

ben 7-8 yıldır çalışan biriyim, çalışıyor olup da aslında çalışmayan dolu insan gördüm.
paraya önem veririm ama, bu sebeple para lafı yapınca sözde insanlar laf eder ama olsun, laf edenler "sözde" para lafı yapmıyorken, özde ne kadar çok paraya önem verdikleri gözler önünde.

bunu özellikle neden anlattım, olay şu. tamam ben de çok çalışmak sevdasında biri değilim, fakat bir işi yapıyorsan, en azından çalışma saati diliminde o işle uğraş, ilgilen, işini yap, senden bir iş bekleyen kişi yahut kişileri mağdur etme, buna kimsenin hakkı yok. ben en azından aldığım parayı bir şekilde hak etme çabasındayım. ama insanlar çok kurnaz, zeki demiyorum, kurnaz. iş bilmemeye vurarak sıyrılmayı iyi yapıyorlar. ben ise bunu beceremiyorum, beceremiyorum dediğime de bakmayın, yapamam, daha da doğrusu yapmam.

karakter meselesi.

ücretlerin tatmin etmemesinden kaynakli olan durum

alım gücünün olmadığı ülkede yaşıyordur

maaşım kozmetik, kira, faturalar ve öğle yemeğime anca yetiyor resmen. bu tabloda kim ister ki çalışmayı

gezilecek bir gezegen varken, bir dilim ekmek için çalışmak çıldırtıcı çünkü.

insanlar gözünü açtığında bambaşka bir dünyaya uyanacağız.

zenginlerin dünyasına su taşımaktan bıkmıştır.