beşiktaş

(see: bjk)
her kanserojen madde içeren şey gibi çok sevilir.

dayım sayesinde müptelası olduğum ilk aşkım

zamanında atamızında yakından ilgilendiği ilk türk spor kulübü.

senede bir kere uğruna köyiçinde biramı yudumlayarak maçını bekleyip, başlamasına 90 dakika kala ağaçlı yoldan yürürken tüylerimi diken diken etmeyi hala başaran çocukluk sevdam.

babama dair hatırladığım tek tük anılardan biri. ışıklar kapalı annem, babam ve ufacık ben televizyon izlerken "beşiktaşı ol, tamam mı?" dediğini hatırlıyorum. bir de ankara'dan hastaneden döndüğünde bana aldığı oyuncak uçağı. nasıl tutmayayım?

babam'dan aldığım tutkunu olduğum asil renklere sahip takımım.

bir fenerbahçeli olarak q7, beşiktaşın başına gelmiş en güzel şeydi.

fifa 2000'deki as kalecisi ali eren beşerler olan takım.

bu akşam oynanan gaziantep maçında, özellikle de skor 1-1 iken gerekli gereksiz şekilde uzaktan şut denemeler gerçekten yordu. nazar diyelim geçelim, hak edilmeyen bir mağlubiyetti bana göre, çünkü beşiktaş tamamıyla kötü oynadı diyemem. rafa silva oldukça iyiydi, immobile diğer maçlara göre gayet iyiydi. yeni transfer aroyyo muhtemelen bir alışma sürecinde, daha iyi olacağına inanıyorum. kötü oynayan var mıydı, 1-1'den sonra masuaku ve muçi'yi çok beğenemedim. çok da uzatmak istemiyorum. başta da dediğim gibi bu mağlubiyetle nazar çıksın diyelim hayırlısıyla.