güne bir şiir bırak

mahpus gözlerimizi
yalnız gecelerinizde
ayak seslerimizi
kadehler dolusu sohbetlerimizi
koyun koyuna bile bitmeyen hasretlerimizi
nasıl unutursunuz ?

sadri alışık

... ve ben al kanlar içinde ölürken
çığlığımı duymamanız için
kaçırdı bacaklarınız sizi arabanıza bindirip.
ama ben peşinizdeyim adnan bey,
ölüler otomobilden hızlı gider...
(see: nazım hikmet ran)

ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen
tanımadığın bir ülke gibi
içinde yaşamadığın bir zaman gibi
tam kendisi gibi mutluluğun
beni bekliyorsun
ve onu bekliyorsun beni beklerken

(see: edip cansever)

beraber yasanır,
dövüsülür beraber,
ama herkes kendi payına ölür.

"aynaya baksam kalbim görünür "

(see: ahmet erhan)

cellat uyandı yatağında bir gece,
"tanrım" dedi "bu ne zor bilmece,
öldürdükçe çoğalıyor adamlar,
ben tükenmekteyim öldürdükçe..."

(see: ataol behramoğlu)

maziye karışıp sevda yeminim.
bir anda unuttum seni, eminim.
kalbimde kalbine yok bile kinim.
bence artık sen de herkes gibisin.

özdemir asaf'in tum siirleri. biri yetmez.

(see: sarhoş gemi)

nazım hikmet'in mükemmel eseri yaşamaya dair'in 3. kısmından

"bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani bu koskocaman dünyamız.
bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
böylesine sevilecek bu dünya
"yaşadım" diyebilmen için... "