yatakta kendi kendine düşünürken lafın lafı açması

insanların overthink diye anlattıkları olayın ta kendisidir.

bu muhabbetin sonu hep hüsranla biter, süreklileşmesi insanı depresyona itebilir.

ben bu konuya nerden geldim diye insana kendini sorgulatır ama uykuya dalana dek bu muhabbet döngüsü hiç bitmez.

şizofreni olana kadar ilerlemezseniz sıkıntı yaratmaz diye düşünüyorum.

muhabbetime doyum olmadığı için bi türlü uykuya dalamıyorum.

(see: sonu olmayan muhabbetler)

gün içindeki bütün mutluluklarımı, mutsuzluklarımı, hatalarımı, rezilliklerimi değerlendirdiğim muhabbet.

(see: kendi çalıp kendi oynamak)

nerde başladığını, nerde bittiğini asla bilemediğim tadına doyulmaz bir sohbet.

bir de bu muhabbetin rüyada da devam etmesi var ki insana kafayı yedirir. uyudum mu uyumadım mı diye düşünürken insan delirecek gibi oluyor.