hayat muavini

pozitif ayrımcılığı savunması.

herhangi bir filmi 5 kez izlediğimi hatırlamıyorum ya, komedi dahi olsa, gülmek için bile 5 kez zor yani.

fakat yine de sayı belirtmeksizin hayatımda muhtemelen en çok izlediğim filmlerden biri, quentin tarantino'nun rezervuar köpekleri filmidir. her ne zaman izlersem izleyeyim bayılarak izliyorum, ama yine dediğim gibi muhtemelen 5 olmamıştır.

çok büyük bir olay olmadıkça asla ama asla yaşamak istemediğim hatta seyahat etmek dahi istemediğim bir şehirdir istanbul.

bilmiyorum da bana özellikle yüz ölçümü ile kıyaslayınca orada çok ama çok fazla, gereğinden fazla insan varmış gibi geliyor nüfusa kıyasla. istanbul gerçekten çok ama çok kalabalık, insanlar tam olarak ne arayışındalar da çareyi istanbul'a gitmekte buluyor anlamıyorum. kira fiyatlarını görüyorum, yaşanacak gibi değil. hangi anlamda kıyaslarsan kıyasla, en azından 100-150 bin tl arasında kazancın yoksa her ay sabit şekilde, bence istanbul'da yaşamak çok büyük hüsran olur.

beşiktaş'ın atletico(doğru yazmışımdır umarım) bilbao'yu yendiği 4-1'lik maçı izlerken dehşet haz duyuyorum. bu bir.

daha evvelden beşiktaş'ın liverpool'ı 2-1'lik yendiği maçta, bobo'nun attığı golde spikerin tepkisini çok severdim.

futbol dışında bir ara 2023'ün son çeyreğine yakın yahut son çeyreğinde şey vardı, türkiye a milli voleybol takımının maçları. o sırada eskişehir'deyken birçok insan erkeğinden kadınından takip eder izlerdi, o süreçte bir voleybol bağımlılığım olmuştu. hatta kimdi ya vargas'ın son sayısıyla şampiyon mu olunmuştu neydi, onda da spikerin tepkisi çok iyiydi. "41 kere maşallah" diyerek falan başarmıştı, hatta aklıma gelmişken yine izlerim birazdan.

bunlar haricinde bazen öylece yürümeyi çok severim, fakat yürüyeceğim şehir eskişehir sokakları olursa bu bana daha bir terapi sunar. mümkünse gece saatleri.

baktım ve gördüm ki 5 mart'ta da evrencan gündüz'den yalnızlar rıhtımını dinlemişim.

aradan geçen yaklaşık 1.5-2 aylık süreçte bir şey değişmedi.

yine, yalnızlar rıhtımı - evrencan gündüz.

belki de asıl değişmeyen şey yalnızlıktır ve belki de yalnızlığıma çok bağımlıyımdır.

6 şubat depremini yaşamış biri olarak bu deprem haberini alır almaz çok üzüldüm ve depremi yaşayanlar için de korktum, endişe ettim, kendi durumum aklıma geldi. umarım kimse bir zarar görmemiştir ve iyi durumdadır, ölümün her türlüsü zor elbette ama deprem sonucu yara almak yahut ölmek gerçekten çok fena zor. herkese geçmiş olsun.

çıkarabiliyorsanız sizi yoran insanları hayatınızdan çıkarmak. bu insan arkadaşınızsa, alternatifi bulunur, çıkarılır rahatla. amiriniz ise, mümkün oldukça başka bir iş edinmek yahut iş yerinde başka bir birime geçmek. ha diyelim ki amirinizi değiştiremediniz, mümkün oldukça bir şeyleri umursamama gayretinde olmak. sorunlar ciddi anlamda biz büyümesine izin verdikçe daha göze çarpıcı hale geliyor. ha bazen gerçekten büyük oluyor istesek de istemesek de.

büyük olanı da bir şekilde umursamamaya çalışacağız işte, yoksa bunun sonu hüsran.

alkollü olduğum sıra tadına en çok vardığım şeylerden biri işemek, bir diğeri de istifra etmek. açık olmak gerekli diye düşünüyorum. bu iki şeyden de en tat aldığım zamanlar alkollüyken. alkollüyken işemenin hazzına dair şiir bile yazmıştım.

gerçi dipnot olarak eklemek gerekirse, gıda zehirlenmesi yaşadığım bir anki istifra etme olayım da baya iyiydi, daha mükemmel bir istifram olmadı diye hatırlıyorum. ama neticede bir zehirlenme olayı, istisna dışı.

yalnızlığıma bağımlıyım, aşığım desem kendimle çelişmiş olmam.

ha olur ki sevgili istersem nasıl isterim, mümkün oldukça beni yormayan bir insan. o da çok zor be, çok seçiciyim ve hemen hemen her ilişkide yorulurum yani. günü gelir, denk gelir biri çıkar karşıma elbet. ama özellikle öyle bir arayışta değilim. daha çok önemli olan arzu ve isteklerim var gereklilik sırasında önde olan.

adaletin mülkün temeli olduğuna inanmak. zamanın öncesinde belki mülkün temeli adaletti. fakat şimdi adaletin temeli mülk.

bence asıl lüks olan şey, kapitalist düzenin her boku bize satmaya çalıştığı yerde sadelik içinde yaşam sürüp, elindekiyle yetinebilmektir.

sokrates çağın öncesi ve milatın öncesinden demiş ki zamanında "bir insanın onsuz yapabileceği ne çok şey vardır."

kapitalizm biz istersek bize bok da satar, ki satıyor da. boka ihtiyacımız olmadığının farkına varmak yeter diye düşünüyorum.

bir kız ne kadar güzel olursa, makyajlı olursa olsun, özellikle yolculuk uzunsa kendisi iki büklüm olurken, yüzündeki makyajdan da hemen hemen eser kalmaz. otobüs yolculuğu makyaj kaldırmaz vesselam.

böyle bir soru karşısında ayrılmayı tercih ederdim. gerçi hayatımda herhangi bir ilişkimde bu boyuta gelmedim, muhtemelen gelemem de. benim ruh halime, yaşam anlayışıma uymayan bir olay evlilik mantığı.

ders olarak verme cüretinde bulunmak değil de kendi adıma uzun zamandır hep şunu söylerim. insan ilişkileri gerçekten mümkün oldukça geri çekinmek istediğim bir alan. imkanım olsa hani hep dediğim bir şey ama, imkanım olsa böyle kendimi herhangi bir mağaraya kapatır, zaruri ihtiyaçlarını karşılar öylece hayatımı sürdürürüm. insan ilişkilerinden bu denli soğudum, sevmiyorum, sevemiyorum. benlik değil asla.

medikal bir şampuan türü. geçtiğimiz haftalarda doktora gittiğimde saçımdaki yaralar, kabuklanma, egzama vs tedavisi için gittiğimde yazmıştı doktor bey. şu an henüz 2. kez kullandım. kafamı ciddi anlamda rahatlığını söyleyebilirim. umarım ileriki günlerde de daha da iyi olur ve şu kafamdaki hem kepek, hem kabuklanan yaraların probleminden kurtulurum.