hayat muavini

aşk kavramına asla inanmıyorum ya, var olmayan bir şey bana göre, birçok şey de bunun gibi aslında, esasında yok. tek gerçek ölüm yani, aslolan gerçek bu. bunun dışındakiler geçici gerçeklikten ibaret. fakat aşk bunun içinde de değil. büsbütün dışında.

hiç uzun süreli laptop kullandığımı hatırlamıyorum genel olarak desktop, masaüstü kullandım yaklaşık 2003-2004'ten bu yana. bilgisayar artık adeta dile gelip "beni kullanma, sistemim eskidi, hiçbir oyunu kaldıramıyorum" deyip bozulana dek kullanırım. yeri gelir 5 yıl olur, yeri gelir 8 yıl olur. çok hatırlamıyorum ama bu civarlar kullanmışımdır masaüstünü.

şu an mesela kullandığım bilgisayarda adeta can çekişiyor.

gibi dizisi ve ölümlü dünya filmleri ile çokça sevdiğim oyuncu kişisi. 36 yaşında imiş. ama gibi dizisindeki karakteri ve günlük yaşantısındaki görünümüne bakıyorum 40 ve üzeri gösteriyor, en azından kendi düşüncem bu.

komedi yapmaya çalışan ki mümkün oldukça da bence ülkemizdeki en güzel örneklerini yapan aktör dahi yaşından büyük gösteriyor. zor ya.

muhtemelen demişimdir, bunun cinsiyeti yok artık. mümkün olan herkes erkek-kadın ayırt etmeksizin zengin birey arıyor. ülke şartları bunu gerektiriyor yani yapacak bir şey yok. sevgi, aşk vb gibi şeyler ikinci, üçüncü planda dahi değil diye düşünüyorum. ilk olarak mesele aç karnımızı doyurabilecek bir eş bulabilmek.

elektrik faturasından etkilenmemenin en mümkün yolunu söyleyeyim. mümkün oldukça az elektrik aletleri kullanın ki, elektrik zammından etkilenmeyin. ne bileyim ışık kullanabilirsiniz, telefonu şarj da edebilirsiniz onda da sıkıntı yok. bilgisayar, televizyon gibi şeyleri bırakın ama. olur ki illa televizyon izlemek isterseniz tv'den. bulaşık, çamaşır gibi şeyleri mecbur elden geçireceksiniz. yani elektrik değil de bunlar yönünden su faturasına abanılmış olacak.

ha bir de buzdolabı falan da kullanmazsanız o da olur, yani aile olmayın, tek başınıza yaşayın. tek başınıza yaşarsanız ihtiyaçlarınız da mümkün oldukça azami olur.

sözün özü hani yaşayın ama yaşamayın yani.

muhtemelen hiç böyle olmayacağım.

ya nedenini bilmiyorum ancak birçok şeyde alınabiliyorlar. kilosunu sorunca alınan gördüm, halbuki sadece kilosunu merak ediyorsunuz ve öğrenmek istiyorsunuz. yaşını sorunca alınan gördüm. ne saçma şey ya.

yani bunda bir de kalıplaşmış sözlerin de etkisi var. "erkeğin maaşı, kadının yaşı sorulmaz" saçmalığı. ikisi de sorulur abi, soru sormak içindir. alınabilecek soru kalıpları elbette vardır, ama bunlar değildir.

benim için her ne kadar waffle kadar sevdiğim bir tatlı olsa da, çikolatası sebebiyle waffle sevgimin önüne geçen en sevdiğim tatlıdır. izmir'de hiç yeme şansına sahip olmadım, eskişehir'de yemiştim ve gerçekten çok güzeldi, sıcak tüketilince keyifli oluyor.

kendi adıma çok da emin olmamakla birlikte contra diye hatırlıyorum. keyifliydi, arada bazen battle rush da oynarım bilgisayarda, atarideki adıyla da sanırım battle city.

suç oranı azlığı, okuma yazma oranındaki yüksekliği. iq oranı testinde türkiyede birinci çıkması. bizzat orada hayatının bir kısmını yaşamış biri olarak, oraya dair gözlemlerimi de katarsak, bana göre kesinlikle türkiye'deki en ütopiği eskişehirdir.

vejeteryan denir, fakat doğrusu vejetaryendir. okurken dahi yanlış okuyabilirsiniz alışkanlıktan dolayı. sadece sondaki e ile a harfleri yer değişiyor öyle düşünün.

ölümlü dünya film serisinin, birinci filmindeki aksiyon sahnesinde, radyoda çalan şarkı ismi.

eskişehir'de bulunan bir diğer sevdiğim mekandır.

özellikle yaşadığım süreçte, bazı günler işten geldiğimde, karnım aç olduğunda yemek niyetine oturur waffle yerdim. bir tabak waffle, bir bardak da çay. çok güzeldi, en son yaklaşık 1.5 sene önce yediğim için, o süreçte fiyatı şimdiye göre uygundu, 100 lira gibi bir şeydi galiba çayla birlikte. şu an ne kadar bilemiyorum. fiyat kalite ürünüydü benim için gayet.

konumundan bahsedeyim, bence konumu çok çok güzel bir yerde. seylap caddesinden, anadolu üniversitesine doğru giderken bir yol ayrımı var. tam olarak köşe bir yerde, hatta köşe başı desem yanlış olmaz çünkü tam olarak köşeyi dönerken duruyor. daha evvelden orası, ben üniversite okurken incir waffle'dı. sonradan serdivan oldu. incir waffle iken de bir yahut ik kez muhtemelen yemiştim oradan.

benim gibi waffle severlerin ve varsa henüz denememiş olanların seveceğini düşündüğüm bir mekan.

normalde evvelden bu avm'nin sahibi, eti firmasının da kurucusu ve aynı zamanda onursal başkanı olan firuz kanatlı imiş. yeni yeni internet araştırması sonucunda gördüm ki, can lojistik isimli firmaya devredilmiş. bu bilgiyi önden bir sunmuş olayım.

kanatlı avm, genelde eskişehir'de yaşadığım süreçte gördüm ki, daha çok bir buluşma, bir araya gelme mekanı, aynı espark avm'nin de olduğu gibi. fakat bence kanatlı avm, espark avm'den daha çok buluşma mekanıdır. çünkü şahsen çoğu kişinin alışveriş için kanatlıya kıyasla espark avm'yi seçtiğini gördüm, buna kendim de dahilim.

kanatlı, eskişehir'de, espark avm ile adalar arasında bir yerde kalmakta, doktorlar caddesinde. yahut ismet inönü caddesi, artık hangisini kullanırsanız, çok da mühim bir ayrıntı değil. genelde bu avm'nin sineması için seçildiğini görmüştüm, keza ben de 1 yahut 2 defa sinemasını tercih ettim diye hatırlıyorum. onun dışında alışveriş için yalnızca zemin katta bulunan dost kitabevini kullandım çoğunlukla, onun dışında da avm'de en çok ziyaret edilen mağaza hangisi bilemiyorum, benim için genelde her avm'de en çok ziyaret mekanı kitabevleridir. d&r olur, dost kitabevi olur. ankara tren garı avm'de bulunan nezih kitabevi olur. severim yani. kanatlı avm'yi de ziyaret etme maksadımın en önemli sebebi hep dost kitabevi olmuştur.

onun dışında da belirttiğim gibi genel olarak avm önü bir buluşma mekanı olarak kullanılır.

2013 yıllarında, henüz ben lisedeyken yayınlanmış olan dizi. dizinin oyuncuları arasında, cem davran, melis tüzüngüç, defne samyeli ve bir süredir youtube isimli sosyal medyada ünlenen ali biçim gibi isimler var.

diziyi zamanında çok olmasa da ilk bölümlerini eğlenerek izlerdim, belki yaklaşık ilk 10 bölüm izlemişimdir, tat kaçıran bir detay(spoiler) değil de sizlere dizinin konusundan bahsetmek istiyorum. dizide yağmur isimli karakter(melis tüzüngüç), üniversiteyi kazanıyor, babası(cem davran) da meğersem zamanında aynı üniversite, aynı bölümü kazanmış yıllar öncesinde, ama bir sebepten okuldan mı atılmış artık, okulu mı bırakmış bir şey olmuş. tam da o sıralarda bir af çıkıyor. babası da aynı bölümden devam etmek ve asıl amacı çocuğuna göz kulak olmak maksatlı okuluna devam ediyor.

olaylar bu şekilde ilerliyordu. yani dediğim gibi 2013 yılında güldüğüm bir kısmına kadar severek izlediğim diziydi, ama sonradan senaryo mu artık hangi sebepten dolaı şu an çok hatırlamıyorum, özellikle belli bir bölümden dolayı sevmemeye başlamıştım.

o dönemde de biraz diziye olan ilgi ve izlemem sebebim, lisede olmam nedeniyle, dizinin de konusunda netice olarak üniversiteli bir genç ve babasının olayı varken, ilgimi çekmişti. merak duyanlar, izlemek arzusunda olan varsa, ilk birkaç bölüm deneyebilir. çok iyi diyemem, ama belki birkaç bölüm izlemekten keyif alabilirsiniz.

komedi dizileri bilmiyorum ya ülkemizde güzel başlasa da sonraları senaryo yahut farklı faktörler derken kötü hal alabilyor. mesela melis tüzüngüç'ün "baba candır" isimli dizisi de vardı, orada da gayet iyiydi, hatta o dizi bana göre çok daha güzeldi, ama o da yine belli bir süreden sonra başka bir yöne evrild, seyir zevki azaldı vs.

bu gibi diziler maalesef bana göre, ülkedeki dizi sürelerinin kurbanı olup, senaryoya farklı şeyler eklenerek bozuyor.