hayat muavini

twitter, daha doğrusu güncel ismiyle x platformunda ilk olarak çıkan yapay zeka uygulaması, ancak artık bağımsız bir uygulama olarak da çıkmış, bugün yüklendi telefona. gayet de memnunum, resim çizme özelliği falan çok çok iyi.

bu birçok eser türü için geçerli, dileyen kitap olarak düşünür, dileyen bir şarkı, bir film, bir dizi, aklınıza her ne gelirse.

ben mümkün oldukça eseri/sanatı, sanatçıdan ayırmaya çalışıyorum. hatta örnek veriyorum, bir kitabı beğendim mi, yazarını tanımak gibi bir uğraşa girmiyorum. beni etkileyen kitapta yazılanlar, yazılmış olanlar. kişinin kendisi ile bir ilgim yok, irtibatım yok, buna dair bir arzum da yok. ha diyelim ki bir şekilde tanıdım, düşünceleri bana uymuyor, pek hayalimda tasvir ettiğim gibi değil. yine önemli değil, ben onu değil ki, onun eserini sevdim.

ki bana göre diğer türlüsünde o esere karşı yapılan değerlendirme gerçekçi olmaz. sanatçıyı çok seviyorsanız, ona karşı olan sevginizden dolayı esere karşı gerçekçi değerlendirmeler dışında sevginiz devreye girecek. bu da ortaya çok da iyi ve gerçekçi bir değerlendirme çıkarmayacak.

bu nedenledir ki, mümkün oldukça, istisnalar haricinde esere sanatçıdan bağımsız bakarım.

edit: imla

özgüven bireyin mümkün oldukça ilgisi yahut bilgisi olduğu konularda kendisini başarılı olmaya iten sebeplerden biridir.

ego ise kişide bir konuda bir miktar dahi yetenek olsa, o yeteneği ile gerekli gereksiz övünme halinden ibarettir, bu sebeple kendisini sürekli olarak övme durumundadır. bir şekilde her insanda vardır diye düşünüyorum, ama mümkün oldukça kurtulmak gereklidir.

insanlar kirasını ucu ucuna ödeyebiliyorken, bazıları ucu ucuna yemek parasını karşılarken hobi yapabilen varsa tebrikler zaten.

sorgulamamak. her şeyi hemen kabullenmek.

bir çeşit duygu, düşünce, arzuları dökme biçimi. muhtemelen yazmazsam çıldırma noktasına gelirdim.

yeri geliyor şiir yazıyorum, yeri geliyor düz yazı yazıyorum. kendimce bu dünyada doğru olmayan şeyleri haykırma çabasındayım. ip sözlükte de, genel olarak da yazmak sebebim bu.

(see: chicken invaders universe) oynamak

gezmek maksadıyla bir kez dahi olsa gitmek istediğim ancak henüz gidemediğim şehir. özellikle izmir haricinde diğer şehirlerde tattığım bomba tatlısı yerinde nasıl merak ediyorum.

sarıyer kola içmeyi tercih ediyorum.

pek para harcayan biri değilim, kitap diyebilirim. yani en azından tek seferde birkaç adet aldığım en çok şey kitaptır galiba. kıyafet desen yırtılana yahut çok kötü olana dek giydiğim için aldığımda 3-4 sene bazen daha fazla rahat götürüyor. kitaptır ya.

genelleme yapmak basittir, yormaz.
genelleme yapmamak, insanları sürekli bir şeylere göre kategorize etmemekse çaba ister.

kurtlar vadisinde tuncay kantarcı'nın abidin'e sürekli dediği gibi, (see: çap ister o çap)

edit: bkz düzeltmesi

zannediyorum ki menfaat arayışı fazlalaştı. elbette her dönem vardır ama şartlar gereği insanların ilişkiden aradığı sevgi olmaktan çok kişisel çıkarlar olmaya başladı.
en azından ben öyle düşünüyorum.

bu durumu çokça garip buluyorum, geçen hatta bu duruma uygun bir entry de girdim, mesela kadınların ilişki yaptığında hemen erkek arkadaşları istemiyor diye, başka erkeklerle aralarına mesafe koyması durumu.

yahu örneğin senin 10 yıllık bir kız arkadaşın var gayet de dostsunuz, düz dost böyle. sırf o kız sevgili yapıyor diye, o 10 yıllık süreç içinde her görüştüğü sevgili için seninle konuşmayı bırakıyorsa, bence kişi de kendine yakışanı yapıp o kız ilişkisini bitirdiğinde, onunla irtibatını kesmeli.

olay bir kadının, erkek için değişme olayı değil sadece. aynı şeyi erkekler de yapabiliyor. ailesiyle yahut arkadaşıyla arasına mesafe koyabiliyor.

insanları anlayamıyorum, anlam veremiyorum, yerleşik hayata ben alışamadım diyorum, bana zor geliyor diyorum ama, ben bu durumu normal buluyorken, yani yerleşik hayat içinde gayet insanların hem cinsleri ile arkadaş olabileceğini anlayabiliyorken, nasıl oluyor da sözde mağarada yaşamayan insanlar belki 3-5 aylık ilişkileri için kendilerinden ödün veriyor anlamıyorum.

şimdi buna bazı insanlar ödün verme değil, fedakarlık da diyebilir, nasıl adlandırırsanız adlandırın ancak bir insan için ne olursa olsun öylece değişmeyin, sevgili olayını geçtim, eşiniz için dahi dostlarınızı bir köşeye atmayın, ikisinin yeri de kavramları da ayrı. yerleşik hayattaki insan hepsine ayrı ayrı ihtiyaç duyacaktır, duyar.

sözün özü, ilişki kavramı için hemencecik değişme çabanız yerine, kendiniz olmayı denemenizi tavsiye ederim, ben en azından böyle yapıyorum.

ülkemizdeki herbokolog sayısının artış hızıyla artmaktadır, zira bazı insanlar herbokologlar sebebiyle bilmemenin ayıp olduğu düşüncesine girerler, hatta bazen saçmalarlar. daha da ilerleyince zaten herbokolog olurlar.

bazen müzik dinliyorum, bazen evde öylece dans ediyorum. bazen yeri geliyor zikir videosu açıyorum zikir dinleyerek ruhumu dinlendiriyorum.

çok değişiyor ya.